Kierowanie działaniem ratowniczym rozpoczyna się z chwilą przybycia na miejsce zdarzenia pierwszych sił i środków podmiotów ksrg oraz stwierdzenia, w wyniku przeprowadzonego na miejscu zdarzenia rozpoznania sytuacji, zasadności podjęcia działań ratowniczych.
Działaniem ratowniczym kieruje uprawniona osoba oznakowana w sposób widoczny dla innych uczestników działań ratowniczych zwana Kierującym Działaniem Ratowniczym.
Kierujący działaniem ratowniczym kieruje działaniami sił i środków podmiotów ksrg i innych podmiotów uczestniczących w działaniu ratowniczym przez:
1) wydawanie rozkazów lub poleceń oraz kontrolę ich wykonania;
2) nadzorowanie realizacji zasad i procedur ratowniczych ujętych w planach ratowniczych;
3) ostrzeganie o rodzajach i zasięgu zagrożenia oraz ewentualnym stopniu ryzyka planowanego działania ratowniczego.
KDR organizuje działania ratownicze z uwzględnieniem:
1) rodzaju i skali zdarzenia;
2) liczby osób poszkodowanych lub bezpośrednio zagrożonych;
3) występujących zagrożeń oraz prognozy ich rozwoju.
Wyróżnia się trzy poziomy kierowania działaniem ratowniczym:
1) interwencyjny – realizowany w strefie zagrożenia lub strefie działań ratowniczych, w celu realizowania czynności ratowniczych oraz zapewnienia bezpieczeństwa ratownikom; kierowaniu interwencyjnemu podlegają siły nieprzekraczające wielkością jednej kompanii;
2) taktyczny – realizowany na granicy strefy zagrożenia lub poza nią w celu wykonania przyjętych taktyk lub określonej strategii oraz nadzoru nad kierowaniem interwencyjnym; kierowaniu taktycznemu podlegają siły nieprzekraczające wielkością jednego batalionu lub siły, w których składzie znajdują się specjalistyczne grupy ratownicze;
3) strategiczny – realizowany w celu określenia i przyjęcia niezbędnej strategii w likwidowaniu zagrożenia oraz nadzoru nad kierowaniem taktycznym; kierowaniu strategicznemu podlegają siły odwodów operacyjnych na obszarze województwa, siły centralnego odwodu operacyjnego lub siły przekraczające wielkością jeden batalion.
