Technika
Praca strażaka wymaga dość często użycia specjalistycznego sprzętu, jednak są obszary działań wymagające użycia narzędzi prozaicznych i prostych. Takim narzędziem jest topór ciężki.
Topór ciężki należy do grupy podręcznego sprzętu burzącego, który w straży pożarnej jest używany przy praktycznie każdej akcji. Jego zadaniem jest rozłupywanie, przecinanie, odrywanie szczególnie drewnianych elementów konstrukcyjnych. Ze względu na swoją konstrukcję, można też częściowo prowadzić wyburzenia elementów murowanych lub płyt kartonowo-gipsowych.
Od samego początku wpisał się on w kult strażacki, gdzie jest jednym z kluczowych symboli strażackich. Z biegiem lat jego kształt uległ delikatnej modyfiakcji, ale nadal nawiązuje on do pierwotnych wzorów.
Na konstrukcję topora ciężkiego składa się:
- metalowa głownia
- metalowy dziób
- drewniany trzonek
Najnowsze konstrukcje posiadają trzonek wykonany z tworzyw sztucznych.
Masa topora ciężkiego to około 4 kilogramy, długość wynosi około 90 centymetrów.
grafika: wzór topora ciężkiego – lata 80-te
W polskiej terminologii pożarniczej topór ciężki określany jest także jako SAGAN. Trudno określić, dlaczego w taki sposób został on nazwany, ale analizując terminologię słowa sagan, oznacza ona “metalową głowę”
Główną niedogodnością toporów ciężkich, będących konstrukcjami z lat 80 i 90 była głownia, która nie była odpowiednio ostra, przez co praca toporem była ciężka i uciążliwa. W najnowszych konstrukcjach ta niedogodność została usunięta i obecnie głownie są już odpowiednio oszlifowane i ostre.
Metalowy obuch możemy także wykorzystać to niszczenia elementów murowanych, wybijania szyb lub dobijania Halligana.
foto: Fire Maul – nowoczesny topór ciężki
Ważne: Nie należy malować głowni, dzioba oraz drewnianych trzonków za pomocą farb olejnych. Takie działanie powoduje zmniejszenie cech użytkowych narzędzia.