Gdzie – najprawdopodobniej – uratuje nam zdrowie i zycie?
System sygnalizacji pożarowej – w skrócie zwany przez ludzi z branży SSP – to podstawowy system zabezpieczający obiekty przed rozprzestrzenianiem się ognia i alarmujący ludzi o zagrożeniu. Często pełni on również rolę nadrzędną sterując innymi instalacjami bezpieczeństwa w obiekcie – jak system drzwi ewakuacyjnych, wentylacja, oddymianie, kontrola dostępu.
System sygnalizacji pożarowej nie występuje we wszystkich budynkach. To, w jakich obiektach powinien się znaleźć reguluje Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 roku w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów, w którym za główne kryteria konieczności zamontowania i użytkowania SSP przyjęto:
- powierzchnię obiektu oraz
- liczbę osób przebywających na jego terenie.
Gdzie zatem znajdziemy System Sygnalizacji Pożarowej?
O wystąpieniu zagrożenia z pewnością niezwłocznie dowiemy się w:
- budynkach handlowych i wystawowych:
– jednokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej ponad 5000 m²,
– wielokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej ponad 2500 m²; - teatrach o liczbie miejsc ponad 300;
- kinach o liczbie miejsc ponad 600;
- budynkach służących celom gastronomicznym o liczbie miejsc ponad 300;
- salach widowiskowych i sportowych o liczbie miejsc ponad 1500;
- szpitalach, z wyjątkiem psychiatrycznych, oraz sanatoriach o liczbie łóżek ponad 200 w budynku;
- szpitalach psychiatrycznych o liczbie łóżek ponad 100 w budynku;
- domach pomocy społecznej i ośrodkach rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych o liczbie łóżek ponad 100 w budynku;
- zakładach pracy zatrudniających ponad 100 osób niepełnosprawnych w budynku;
- budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysokościowych;
- budynkach zamieszkania zbiorowego, w których przewidywany okres pobytu tych samych osób przekracza 3 doby, o liczbie miejsc noclegowych ponad 200;
- budynkach zamieszkania zbiorowego niewymienionych w pkt. 11, o liczbie miejsc noclegowych ponad 50;
- archiwach wyznaczonych przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych;
- muzeach oraz zabytkach budowlanych wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym PSP;
- ośrodkach elektronicznego przetwarzania danych o zasięgu krajowym, wojewódzkim i resortowym;
- centralach telefonicznych o pojemności ponad 10 000 numerów i centralach telefonicznych tranzytowych o pojemności 5000–10 000 numerów, o znaczeniu miejscowym lub regionalnym;
- garażach podziemnych, w których strefa pożarowa przekracza 1500 m² lub zlokalizowanych na więcej niż jednej kondygnacji podziemnej;
- stacjach metra i stacjach kolei podziemnych;
- dworcach i portach przeznaczonych do jednoczesnego przebywania w nich więcej niż 500 osób;
- bankach, w których strefa pożarowa obejmuje salę operacyjną i ma powierzchnię przekraczającą 500 m²;
- bibliotekach, których zbiory w całości lub w części tworzą narodowy zasób biblioteczny.
System sygnalizacji pożarowej powinien być dostosowany do specyfiki danego obiektu. Oznacza to konieczność uwzględnienia w projekcie nie tylko aspektów technicznych, ale również i sposobu użytkowania budynku, innych sysytemów,jakie obsługiwać będzie SSP.
Fot. Komenda Główna Państwowej Straży Pożarnej
