Kleczew
Na podstawie “nowej ustawy” dla straży ogniowych wójt gminy kleczewskiej Władysław Chruścielski na początku maja 1903 zawiązał komitet organizacyjny. W skład którego weszli m.in. Janusz Chrzanowski (właściciel majątku w Sławoszewku), Franciszek Chrzanowski (sędzia gminny), Józef Słomczyński (notariusz gminny), Piotr Jakubowski (pisarz sądowy), Antoni Rostkowski (miejscowy lekarz), Stanisław Magielski (właściciel majątku w Jabłonce), Wacław Lutostański (właściciel majątku w Nieborzynie), Ignacy Latosiński (właściciel domu w Kleczewie) i Szmul Nelken (przedstawiciel Dozoru Bożniczego w Kleczewie).
Po opracowaniu “Ustawy Straży Ogniowej w Kleczewie” komitet zwołał 25 maja 1903 nieoficjalne walne zebranie w celu dokonania wyboru władz do Straży. Po dokonaniu wszelkich formalności “prawnych” przesłano dokumenty do władz gubernatorskich w Kaliszu w celu ich zatwierdzenia. I tak w dniu 25 października 1903 roku wójt Władysław Chruścielski zwołał pierwsze oficjalne Walne Zebranie Kleczewskiej Straży Ogniowej.
Główną domeną Straży była działalność czynna. Członkowie czynni podzieleni byli wówczas na cztery oddziały. Naczelnikami (dowódcami) poszczególnych oddziałów byli : I toporników – Stanisław Pomykalski, II sikawek – Andrzej Krzesiński, III beczek – Marceli Jaśkiewicz, IV porządkowego – Józef Nowakowski. Liczba członków czynnych w latach 1903-1904 wynosiła 62 osoby, a wspierających 73.
Niemal od początku 1908 roku zarząd czynił starania nad pozyskanie materiału na budowę nowej szopy strażackiej do przechowywania narzędzi. Dzięki właścicielowi dóbr w Kazimierzu Biskupim Stanisławowi Mańkowskiemu i pożyczce od zamożniejszych członków straży pod koniec roku zbudowana została nowa szopa do przechowywania narzędzi ogniowych. W marcu 1909 Zarząd wybrał nowy komitet budowy szopy strażackiej, zawarł kontrakty z rzemieślnikami zatrudnionymi przy budowie szopy. W ten sposób rozpoczął się drugi etap jej budowy i powstania remizy strażackiej.
8 marca 1914 odbyło się ostatnie Walne Zebranie przed wybuchem I Wojny Światowej, kolejne odbyło się po trzech latach przerwy 26 czerwca 1917r. a wzięło w nim udział 44 członków. Zaś 30 listopada 1918r. odbyło się pierwsze Walne Nadzwyczajne Zebranie Kleczewskiej Straży Ogniowej w niepodległej Polsce.
Od 9 września 1923r. Kleczewska Straż Ogniowa wraz z Okręgowym Związkiem Straży Pożarnych w Słupcy podlegały Wojewódzkiemu Związkowi Straży Pożarnych w Łodzi, który wydzielił się ze Związku Floriańskiego. A od 25 marca 1926r. Kleczewska Straż Ogniowa przybiera nową nazwę : Towarzystwo Ochotniczej Straży Pożarnej – OSP W Kleczewie.
Od 13 kwietnia 1931r. w skład 3 rejonu kleczewskiego OSP wchodziły następujące straże : Z Budzisławia Kościelnego, Dobrosołowa, Kazimierza Biskupiego, Kleczewa, Kąpiela, Ostrowitego, Skulska, Wilczyna i Wiśniewy.
12 sierpnia 1936r. – Zarząd na wniosek naczelnika Franciszka Niedzielskiego powołał drużynę sportową przy OSP na podstawie rozkazu nr. 3 z 33 kwietnia tego roku Zarządu Związku Straży Pożarnych w Koninie, a w październiku tego roku OSP z Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych otrzymuje motopompę “Polonia” z kompletem wyposażenia.
W sierpniu 1939r. nastąpiła powszechna mobilizacja, wielu strażaków opuściło szeregi OSP po otrzymaniu powołań mobilizacyjnych. Latem 1940r. wywieziono wszystkich Żydów z Kleczewa do zagórowskiego getta. Większość z nich została zamordowana w lesie obok Kleczewa. Wśród zamordowanych było wielu strażaków OSP w Kleczewie. Również wielu polskich strażaków zostało zamordowanych przez okupanta, lub poległo w czasie kampanii wrześniowej. 21 stycznia 1945r. Kleczew zostaje wyzwolony spod okupacji hitlerowskiej. 17 lutego dotarła wiadomość, że Niemcy uciekający samochodem strażackim z Kleczewa pozostawili go w okolicach Wrześni. Tam też strażacy z Kleczewa interweniowali w celu odzyskania samochodu, niezaprzeczalnym dowodem na pochodzenie auta był widniejący na nim napis Lehmstadt, czyli niemiecka nazwa Kleczewa. Jednak władze Wrześni potraktowały samochód jako zdobycz wojenną i odmówiły jego zwrotu. 13 maja odbyło się pierwsze Walne Zebranie po wyzwoleniu, wzięło w nim udział 45 strażaków. W października 1948r. z okazji 45 rocznicy powstania Ochotniczej Straży Pożarnej w Kleczewie odbyła się uroczystość poświęcenia nowego sztandaru (stary zaginął podczas okupacji). 4 lutego 1950r. powołano Komendę Główną Straży Pożarnych. Władze OSP Kleczew podporządkowane były władzy administracyjnej i partyjnej. szkolenia straży czynnej zabarwiane były ideologią i nakazami “władzy ludowej”. W grudniu 1956r. OSP w Kleczewie otrzymała pierwszy samochód bojowy, oraz od Komendy Powiatowej w Koninie pełne wyposażenie pożarnicze oraz beczkowóz. W 1971r. oddano do użytku nowy Dom Kultury, w rzeczywistości miał to być w całości Dom Strażaka w miejsce rozebranej w 1968r. starej remizy. Również w tym roku OSP pozyskała samochód bojowy Star 25 z całkowitym wyposażeniem oraz 48 odcinków węża o długości 300 metrów.
15 maja 1988r. 85-lecie OSP w Kleczewie, ostatni jubileusz w PRL. OSP otrzymała czwarty w swej historii sztandar, a 9 lutego 1991r. odbyło się pierwsze Walne Zebranie kleczewskiej Straży w III Rzeczypospolitej.
3 maja 1995r. z okazji święta ustanowienia Konstytucji 3 Maja i Dnia Strażaka kleczewska OSP otrzymała nowy samochód gaśniczy Star 244. Dar przekazały władze samorządowe oraz Komenda Wojewódzka PSP w Koninie. Jednostka wyjeżdżała do 31 pożarów, w tym 23 na terenie gminy.
28 marca 1997 na podstawie Decyzji nr 16/32/KSRG Komendy Głównej PSP w Warszawie , kleczewska OSP została włączona do Krajowego Systemu Ratowniczo – Gaśniczego, a 10 stycznia 1998 na Walnym Zebraniu wręczono akt włączenia jednostki do KSRG.
Na wyposażeniu jednostki strażacy mają dwa wozy GBA star oraz jeden lekki samochód Slrt służący do ratownictwa technicznego.
Informacje oraz zdjęcia OSP.
