Kraj
Węże pożarnicze to jeden z podstawowych elementów armatury wodno-pianowej stosowanej podczas działań gaśniczych. Jest to również jeden z elementów najbardziej narażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz zabrudzenia. Z tego też względu węże tłoczne pożarnicze powinny po każdym użyciu zostać poddane odpowiedniej konserwacji, polegającej na sprawdzeniu szczelności i wytrzymałości, czyszczeniu oraz suszeniu.
Co ciekawe, w przypadku zakupu węży przez PSP lub OSP, nie dostaje się praktycznie żadnych dokumentów, mówiących o sposobach prawidłowej konserwacji. Bardzo często problemem jest również kwestia organizacyjno-bytowa wielu jednostek zawodowych i ochotniczych.
Należy jednak pamiętać, że zaniedbanie aspektów związanych z konserwacją, może przyczynić się do szybkiego uszkodzenia węży lub nawet do pęknięcia i zerwania ich z łączników. Ze względu na duże koszty zakupu profesjonalnego stanowiska do mycia, można skorzystać z doświadczeń niemieckich, gdzie całe przedsięwzięcie realizowanie jest najczęściej przez kilka jednostek lub też przez władze gmin lub powiatu.
Normy, którym podlegają węże
Pierwsza z norm to norma EN 14540, w której określone zostało maksymalne ciśnienie robocze 15 bar oraz maksymalne ciśnienie rozrywające 60 bar.
Druga norma, którą posiadają niektóre węże dostępne w Polsce, to norma DIN 14811(klasy 1). W tej normie ciśnienie robocze określone jest jako 16 bar, a maksymalna wartość dla ciśnienia rozrywającego to 60 bar.
Etapy konserwacji węży
1) Etap pierwszy – w pierwszym etapie po działaniach gaśniczych, powinniśmy przeprowadzić organoleptyczne sprawdzenie węża pod kątem uszkodzeń mechanicznych oraz zabrudzeń stałych, takich jak zabrudzenia spowodowane olejami, stopionym plastikiem lub chemikaliami. Kolejną czynnością tego etapu powinno być sprawdzenie węża pod kątem szczelności. Aby to wykonać powinniśmy do węża pod ciśnieniem roboczym wprowadzić wodę, w celu sprawdzenia ewentualnego przecieku wody. W przypadku uszkodzenia i nieszczelności w „środkowej” części węża powinien zostać on wycofany z użytkowania. Ewentualne przeciekanie wody w częściach „skrajnych” pozwala na „skrócenie węża”.
2) Etap drugi – tutaj powinniśmy zając się fizycznym wyczyszczeniem węża, głównie od strony zewnętrznej. W pierwszej kolejności za pomocą delikatnych środków czyszczących należy usunąć zabrudzenia na zewnętrznej powłoce węża. W żadnym wypadku nie zaleca się stosowania w tej części konserwacji myjek ciśnieniowych, które powodują uszkodzenia i zmniejszają wytrzymałość powłoki zewnętrznej.
Możemy także stosować środki dedykowane przez producenta węży. W przypadku jakichkolwiek dylematów należy skontaktować się z dystrybutorem lub producentem.
Jeżeli stosujemy szczotki do czyszczenia węzy, powinny to być szczotki z delikatnego włosia.
Dedykowanym sposobem podstawowego czyszczenia węży jest tzw. „wanna”, w której można myć węże na całej długości. Takie wanny funkcjonowały wiele lat temu w jednostkach. Dziś niestety nie są już spotykane. Innym rozwiązaniem, jeżeli mamy ograniczone miejsce w jednostce, są dedykowane urządzenia myjąco-czyszcząco-suszące. To rozwiązanie nie jest spotykane w Polsce, ale popularne w jednostkach ochotniczych i zawodowych w Europie Zachodniej.
3) Etap trzeci – po wykonaniu czyszczenia i usunięcia zabrudzeń, powinniśmy ponownie sprawdzić szczelność węży pod kątem przesiąkania wody oraz sprawdzić wytrzymałość według ciśnień odpowiadających normom posiadanym przez węże. Generalnie do tego celu zaleca się wykorzystywanie dedykowanego stanowiska pomiarowego. Nie należy prowadzić prób „domowymi sposobami’ za pomocą autopomp lub motopomp.
4) Etap czwarty – ten etap polega na prawidłowym suszeniu. Węże należy powiesić na wspinalniach w taki sposób, aby wisiały rozwieszone z góry na dół na całej długości lub złożone na pół. Każda z tych metoda pozwala na ściekanie wody grawitacyjnie w dół. Suszenie powinno odbywać się we wspinalniach zamkniętych, gdzie temperatura wynosi co najmniej 18 °C.
WAŻNE – nie należy suszyć węży rozwiniętych na placach oraz w miejscach narażonych na promieniowanie słoneczne (czyt. ultrafioletowe, UV).
